Devamı;STARİH'de
İsmet Paşa için Atatürk ile ilgili bir kaç nahoş anektod ağızdan ağıza dolaşır...Doğru veya yanlış...Umarım yanlıştır...Ancak İsmet Paşa'nın İstiklal harbindeki kahramanlıklarının yanında özellikle Lozan daki müzakerelerdeki başarısı tartışılamaz...İşte yukarıda okuduğunuz şartlardaki bir memleketin masa başındaki müzakerecisiydi İsmet Paşa..
Lozan müzakerelerinin kitabını okudum ve hep kendimi İsmet Paşanın yerine koydum..İçimi devamlı bir sıkıntı kapladı ve bedbinliğe düştüm .. Bu şartlardaki bir ülkenin sözcülüğünü yapmak ve masadaki devler arasından başarıyla ayrılmak neredeyse imkansız görünmüştü gözüme...Ancak Hasta adam tabir edilen Türkiye başta Başkomutanın ardından Lozan delegesinin ince taktikleriyle masadan zaferle kalktı..
27 Eylül 2012 Perşembe
NEŞET ERTAŞ USTANIN ARDINDAN
Evet, çoğu insan için o “Bozkırın Tezenesiydi” ama bana sorarsanız Neşet Ertaş’ı bütünleyen esas özelliği onun Anadolu’nun “Son Abdalı” olmasıdır. Neşet Ertaş, ta Selçuklulardan, Anadolu Beyliklerinden, Osmanlı’dan ve nihayet Cumhuriyetten beri saraylara, köşklere, sahilhanelere yakın olan konformist sanatçılardan olmamış, onların retoriğini daima reddetmiş, kökenleri Kalenderiliğe, Vefailiğe, Haydariliğe uzanan non-konformist akımın sesi, sanatçısı olmuştur.
Bu yüzdendir ki Neşet Ertaş “devlet sanatçılığını” geri çevirmiş, bu yüzdendir ki Kırşehir’i, Ankara’yı, İzmir’i kendine mekân tutmuştur. 2000’li yıllarda Neşet Ertaş kendisini “yükselen trend” yapan “asilci”, “seçkinci” çakma burjuvaziye Abdal kimliği kâmilliği ile yalnızca gülümsemiştir.
Onu yıllar boyu dinleyenler bizatihi “halk”ın kendisidir. Zamansız yağan yağmurda içi kararan çiftçi, başlık parası için Almanya’ya giden yiğit civan, hiçbir zaman yamasız çorap giyemeyen inşaat amelesi, yılda bir defa, o da bayram arifesinde bit pazarından ayakkabı alabilen devlet kapısındaki odacıdır.
Neşet Ertaş, asaleti siyah ya da beyazda arayan zihniyeti reddeder. Çünkü itikadı, tekdüzeliği ölüm sayar! Onun rengi alacalar, bulacalar, cangıllardır; çünkü hayat bundadır.
Dikkatli dinleyin: Neşet Ertaş’ın müziğinde mücerret bir karamsarlık değil, karanlığın sonundaki ışık vardır. Bu, derlediği bozlaklarda bile böyledir. Neşeli oyun havasına kederi, kederli uzun havasına mutluluğu gizleyebilecek kadar da diyalektiği içselleştirmiş bir Abdaldır.
Neşet Ertaş Anadolu’ydu, Anadolu da Neşet Ertaş’tı. “Son Abdal”ın kaybıyla Anadolu’muzdan da bir parçayı yitirdik.
Nurlar içinde yat, güzel ve kâmil insan.
Bu yüzdendir ki Neşet Ertaş “devlet sanatçılığını” geri çevirmiş, bu yüzdendir ki Kırşehir’i, Ankara’yı, İzmir’i kendine mekân tutmuştur. 2000’li yıllarda Neşet Ertaş kendisini “yükselen trend” yapan “asilci”, “seçkinci” çakma burjuvaziye Abdal kimliği kâmilliği ile yalnızca gülümsemiştir.
Onu yıllar boyu dinleyenler bizatihi “halk”ın kendisidir. Zamansız yağan yağmurda içi kararan çiftçi, başlık parası için Almanya’ya giden yiğit civan, hiçbir zaman yamasız çorap giyemeyen inşaat amelesi, yılda bir defa, o da bayram arifesinde bit pazarından ayakkabı alabilen devlet kapısındaki odacıdır.
Neşet Ertaş, asaleti siyah ya da beyazda arayan zihniyeti reddeder. Çünkü itikadı, tekdüzeliği ölüm sayar! Onun rengi alacalar, bulacalar, cangıllardır; çünkü hayat bundadır.
Dikkatli dinleyin: Neşet Ertaş’ın müziğinde mücerret bir karamsarlık değil, karanlığın sonundaki ışık vardır. Bu, derlediği bozlaklarda bile böyledir. Neşeli oyun havasına kederi, kederli uzun havasına mutluluğu gizleyebilecek kadar da diyalektiği içselleştirmiş bir Abdaldır.
Neşet Ertaş Anadolu’ydu, Anadolu da Neşet Ertaş’tı. “Son Abdal”ın kaybıyla Anadolu’muzdan da bir parçayı yitirdik.
Nurlar içinde yat, güzel ve kâmil insan.
Ö.T
26 Eylül 2012 Çarşamba
13 Eylül 2012 Perşembe
10 Eylül 2012 Pazartesi
9 Eylül 2012 Pazar
8 Eylül 2012 Cumartesi
5 Eylül 2012 Çarşamba
2 Eylül 2012 Pazar
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)